Biblioteka Górna

Dom Smoka

Słysząc uwagę o książkach, lekko wydął wargi. No tak, chłopak nigdy nie czytał żadnej książki... On sam nie umiał sobie wyobrazić bez nich życia. Słuchanie ich z czyichś ust to nie to samo. Ale widocznie ciemnowłosemu musiało wystarczyć.

Jego jasne oczy lekko się rozszerzyły, kiedy doszedł do niego sens ostatnich zdań wypowiedzianych przez jego rozmówcę. Oparł się łokciami o blat stoliku, wpatrując w plecy chłopaka.

- Musisz być dobry w telepatii, skoro umiesz wkradać się do czyjegoś umysłu. Widzisz wtedy świat jego oczami?

Dom Jednorożca

- W pewnym sensie. Telepatia jest czymś naprawdę niesamowitym, ale wciąż wszystko przychodzi mi z trudem. Za mało uczę się i ćwiczę. Mógłbym... kazać robić innym wszystko, co przyszłoby mi do głowy. Mogę czytać w myślach, śledzić wszystkie wspomnienia, przekazywać informacje oraz zdobywać je. Choć nie robię tego bez zgody drugiej osoby.

Odwrócił się przodem do Victora i podskoczył lekko, siadając na parapecie. Po chwili gdzieś dalej rozległ się cichy grzmot zwiastujący nadchodzącą burzę.
Wolał nie przypominać sobie, jak kilka lat temu wkradł się do umysłu jednego z nauczycieli. Od tamtej pory już nie przeszukuje wspomnień innych osób.

Dom Smoka

- Trening to podstawa. Niczego się nie osiągnie bez ciężkiej pracy i własnego wysiłku. Tobie twoja profesja jest w takim razie niezwykle przydatna.

Victor usłyszał grzmot dochodzący z oddali. Kąciki jego ust powędrowały w górę. Uwielbiał burzę. Dostrzegł, że za oknami zrobiło się jeszcze ciemniej, co również poprawiło mu humor.
Sięgnął po leżącą na stoliku książkę i podniósł się z krzesła, spoglądając na ciemnowłosego pół-czorta.

- Będę wracał do siebie. Jeśli ty tu zostajesz, to miło było cię poznać.

Dom Jednorożca

Westchnął cicho, spoglądając czarnymi oczyma na chłopaka. Skinął niezauważalnie głową.
- Było miło z tobą porozmawiać. Powodzenia z dalszą nauką, Victorze.

Je'nestur poczekał, aż usłyszał trzaśniecie drzwiami. Dopiero wtedy, zrezygnowany wstał i skierował się do wyjścia. Słyszał, jak deszcz lunął z chmur. Je'ne przyspieszył kroku, cały czas sunąć dłonią po ścianie, by się nie wywrócić. Musi wspiąć się na ostatnie piętro, ku balkonie.