Biblioteka Dolna

Dom Jednorożca

Ari uśmiechnął się i podszedł do niego, zatrzymując się naprzeciw swego przewodnika.
- Lubię biblioteki. Ich zapach, zapach tych wszystkich książek, druku, ten specyficzny smak jaki ma powietrze i tą specyficzną ciszę. Jest w niej coś magicznego. - zauważył.

Dom Jednorożca

- Ja lubię bibliotekę za ciszę, która tu panuje. W dodatku biblioteka jest taką ostoją uprzejmości. Nie wypada tutaj śmiać się z innych, bo wokoło ciąży powaga i spokój - mruknął, siadając na krześle.

Często chował się w bibliotece, gdy był mniejszy. W Kręgu trudno o odosobniony kącik, w którym można się wypłakać lub skryć przed światem. W bibliotece takich miejsc jest mnóstwo. W najdalszym kącie między regałami, gdzie w cieniu pozostaje niezauważony... Westchnął tęsknie.

Dom Jednorożca

- Ja lubię takie miejsca ze względu na książki. Uwielbiam czytać. Czasami koleżanki śmiały się ze mnie że jestem kujonem, ale ja po prostu to lubię. No i zmieniały zdanie gdy przychodził czas egzaminów. Wtedy uczyłyśmy się wspólnie. Będę za nimi tęsknić. - westchnął patrząc przez okno.

Dom Jednorożca

Słuchał go z uwagą, czując, jak coraz bardziej kuje go w piersi.
- To z pewnością było bardzo przyjemne - mruknął cicho, powoli popadając w zamyślenie. On nigdy nie będzie mógł czytać ani uczyć się jak normalni uczniowie. Nauczyciel od psioniki ciągle powtarza mu, że jest w Kręgu tylko dlatego, bo wzbudza litość. Przez swoją ślepotę.

Je'ne zmarszczył brwi. Prócz goryczy i tęsknoty często towarzyszyła mu irytacja.

Dom Jednorożca

- Czy powiedziałam coś co cię uraziło? - zapytał zaniepokojony zmianą na twarzy Je'ne. Mimo że znali się tak krótko, polubił i przywiązywał się do niego. Sprawienie mu przykrości było ostatnią rzeczą jakiej by chciał.

Dom Jednorożca

- Nie - mruknął krotko, choć na potwierdzenie swoich słów pokręcił przecząco głową. - Wszystko w porządku. Co chcesz zobaczyć następnie?

Posłał mu pocieszający uśmiech, mając nadzieję, że to ukryje parszywy humor, w jakim teraz jest. Miał nadzieję, że przynajmniej ćwiczenia z Seji poprawią mu humor.

Dom Jednorożca

- Salę ćwiczeń. To w zasadzie najważniejsze miejsce dla mnie po za bibliotekę. Później dam ci już spokój bo chyba moje towarzystwo cię zmęczyło. Pozostałe miejsca znajdę sama. I tak bardzo mi pomogłeś. - odrzekł z wdzięcznością.

Dom Jednorożca

- Och... sala ćwiczeń jest w podziemiach. Cóż, dobrze, chodźmy więc - wstał i skierował się do wyjścia, zatrzymując się przy samych drzwiach i czekając na chłopaka.

Milczał nieco, choć starał się też rozmawiać z Aris. Jednak humor miał coraz gorszy, kiedy przypominał go o zbliżających się lekcjach. Wyjątkowo nie przepadał za zajęciami, choć teoretycznie nie miał ku temu powodu.

Dom Jednorożca

- Jeśli to dla ciebie kłopotliwe, nie musisz mnie tam prowadzić. W zasadzie wygląda na to że obie szkoły są zbudowane na tej samej zasadzie. Powinnam sobie poradzić. W razie czego zapytam o drogę. - mruknął cichutko, jednak na tyle głośnio by Je'ne go usłyszał.

Dom Jednorożca

- Na pewno? - zapytał, rozważając tę możliwość. Właściwie byłoby to dla niego bardzo wygodne... Tym bardziej, że bardzo chętnie zostałby teraz w bibliotece. Nie chciał jednak, aby nowy uczeń... uczennica? ... czuł się źle.
- To nie jest kłopot, aby cię tam zaprowadzić.

Dom Jednorożca

- Jestem dużą dziewczynką. Dam sobie radę. - powiedział z uśmiechem. - Na pewno masz ważniejsze rzeczy do roboty niż niańczenie mnie, ale jeśli chcesz mi towarzyszyć to nie odmówię. Dobrze czuję się w twoim towarzystwie. - dodał.

Dom Jednorożca

Zagryzł wargę, próbując szybko podjąć decyzje. W tej chwili miał ochotę zostać sam, ale nie wiedział, jak odbierze to Aris. Nie zamierzał też kłamać, tylko, że...
- Może jeszcze później mnie złapiesz? Powinienem coś załatwić... - mruknął cicho, po chwili uśmiechając się.

Dom Jednorożca

- Dobrze. Mam cię szukać w dormitorium czy tutaj? - zapytał także się uśmiechając. Ucieszył go uśmiech Je'ne.

Dom Jednorożca

- W dormitorium. Nie wiem, kiedy wrócę, ale wieczorem na pewno już będę, dobrze?

Choć Aris był dziwny, Je'ne musiał przyznać, że była to jedna z nielicznych osób, które z własnej woli były miłe dla niego. Cieszyło go to, że powoli zyskuje znajomych. Być może niedługo nie będzie tak źle, jak bywało. Uśmiechnął się weselej. Właściwie, to przecież musi...

Dom Jednorożca

Ari przytaknął głową, zapominając że jego rozmówca i tak nie dostrzeże tego gestu.
- W takim razie do zobaczenia wieczorem. Jak wrócę do dormitorium, tka jak obiecałam zajmę się uporządkowaniem twojej garderoby, a potem wyjaśnię ci gdzie co jest. - pożegnał się ruszając do wyjścia.

(z tematu bez kontynuacji)