Biblioteka Dolna

Dom Jednorożca

Pokiwał głową od razu.
- Oczywiście. Dziękuję. Na pewno jakoś kiedyś ci się odwdzięczę. To zobaczenia, Seji.

Nie ruszył się z miejsca, mając zamiar jeszcze tu posiedzieć. Nikomu nie przeszkadzał, a sam przy najmniej miał ciszę i spokój. Choć żałuje, że nie ma lepszej kryjówki.

Seji jeszcze raz zmierzwił jego włosy i odszedł do swojego biurka. Po odnosił książki na miejsce, po czym pożegnał się z bibliotekarzem i odszedł w stronę podziemi.

[z tematu]

Dom Smoka

Omoshiroi wszedł do środka i uważne się rozejrzał. Miał nadzieję, że nikogo tu nie zastanie. Nie zawiódł się.

Omiótł wzrokiem regały i podszedł do jednego z nich. Szukał podręczników o przyrodzie. Chciał się dokształcić w tej dziedzinie. I choć w głębi duszy wiedział dlaczego, to jednak nigdy nie wyjawiłby tego na głos.

Nauczyciele

Caldin westchnął. Przesiedział tu już ponad godzinę, przez co zaczął doskwierać mu ból pleców od trwania w jednej pozycji. Zamknął grubą księgę i podniósł się z miejsca. Wyszedł z ciemnego zakątka między regałami, w którym się znajdował. Odłożył książkę na właściwą półkę i kątem oka dostrzegł zarys czyjejś sylwetki. Spojrzał w tamtą stronę i poczuł, jak kąciki jego ust lekko drgnęły. Wahał się tylko przez moment, po czym ruszył w stronę Omo, podchodząc do niego od tyłu. Zajrzał mu przez ramię i zmrużył oczy, by wczytać się w drobny druczek.

- Cóż to, czyżby wreszcie któryś z uczniów zrozumiał, gdzie jest ich miejsce? - Spytał cicho, uśmiechając się nieznacznie.

Dom Smoka

Omoshiroi podskoczył gwałtownie, przez co księga upadła mu na stopę. Zawył cicho i pochylił się, aby ją sięgnął. Następnie wyprostował się, poprawił fryzurę i odłożył tom na regał.

Odwrócił się do Caldina. To właśnie jego, nie chciał tu spotkać najbardziej.

-Witam, profesorze.- powiedział, a do jego głowy natychmiast napłynęły wspomnienia.- Mam nadzieję, że nie obserwuje mnie pan zbyt długo.

Nauczyciele

- Ależ skąd. Jest tu wiele bardziej interesujących obiektów, które można obserwować. Och... - Caldin nachylił się nad chłopakiem jeszcze bardziej. - Czy ja dobrze widzę. To jest materiał na kilka zajęć do przodu. Od kiedy stałeś się tak pilnym uczniem?

Blondyn zerknął na chłopaka zmrużonymi oczyma.

Dom Smoka

Omo puścił mimo uszu uwagę nauczyciela, jednak zakuła go ona trochę.

-Przeglądałem tylko...- zaczął, opierając się o półkę i chcąc oddalić się od elfa.- Zainteresował mnie pewien materiał i tak...

Zaciął się trochę, więc chrząknął zdenerwowany. Zamknął oczy, miętosząc w palcach końcówkę brązowych kosmyków. Nie chciał myśleć o tym, co ten nauczyciel z nim robi.

-Przepraszam.

Nauczyciele

Caldin uniósł brwi. Zrobił pół kroku do tyłu, dając uczniowi więcej przestrzeni. Miał wrażenie, że nie jest dla niego zbyt mile widzianym rozmówcą.

- Za co mnie przepraszasz? - Spytał, lekko zdziwionym tonem. - Nauka nie jest przestępstwem.

Dom Smoka

-Nie, nie!- zawołał.- Przepraszam, bo się zacinam, nic złego pan nie zrobił...

Wziął w garść koszulę elfa i pochylił głowę. Zacisnął palce, jednak po chwili poluzował uścisk, ponownie się odsuwając. Czuł się strasznie dziwnie. Nigdy w życiu tak się nie zachowywał. Nie był sobą. A może właśnie pierwszy raz był...?

Nauczyciele

Caldin przyglądał się twarzy ciemnowłosego w zamyśleniu. Potem przeniósł wzrok na półkę z książkami, jaka znajdowała się nad ramieniem chłopaka. Wyciągnął rękę i zrobił krok do przodu, zmniejszając dystans między nimi, jednak tylko na krótką chwilę. Odsunął się równie szybko, przenosząc wzrok na książkę i kartkując ją w dłoniach.

- Och, tego szukałem. - Powiedział i zamilkł na moment. Następnie spojrzał na Omo. - Czy wszystko w porządku?

Dom Smoka

Omo podniósł głowę i wyszczerzył zęby w wielkim uśmiechu. Sztucznym, ale któż by się domyślił?

-W jak najlepszym.- powiedział.- Ale ja już pójdę.- Złączył dłonie za plecami i przechylił głowę, ściszając głos.- Jeśli jednak potrzebowałby mnie profesor... Do pewnych doświadczeń... Jestem zawsze dostępny. Przyrodniczych doświadczeń, oczywiście.

Uśmiechnął się po raz ostatni i skierował się ku wyjściu.

Nauczyciele

Caldin nie odpowiedział, wpatrywał się tylko w ucznia, lekko marszcząc czoło. Kiedy ten obrócił się na pięcie, elf przez chwilę przyglądał się jego oddalającej się sylwetce. Potem wargi blondyna uformowały się w delikatny, acz rozbawiony uśmiech. Razem z książką skierował się do miejsca między regałami, przy którym siedział wcześniej.