Plac ćwiczebny

Dom Bazyliszka

Popatrzył na niego spod uniesionej brwi i - niespotykanie - parskną rozbawionym śmiechem.
- Chodziło mi magię, ale... nie wątpię, że to w czym podobno jesteś "nieziemski wręcz" jest dla twoich partnerów torturą - odparł złośliwie, patrząc na niego z rozbawionymi iskierkami w oczach.

Po raz pierwszy od kiedy znalazł się w Kręgu uśmiechał się z prawdziwym rozbawieniem.

Dom Bazyliszka

Chiara obrócił się, idąc teraz tyłem i patrząc na Neige z udawanym oburzeniem.

-No pewnie, że torturą.- sarknął, uśmiechając się jednak.- Tak ich męczę, że biedacy zdzierają sobie gardła.

Wyszczerzył zęby, ukazując idealny, biały ich rządek. Ciezył się, że chłopakowi poprawił się humor.

-Fajnie, że się uśmiechasz.- powiedział tym razem już całkowicie poważnie.

Dom Bazyliszka

- Nie krzyczą bynajmniej z przyjemności, co? - parsknął, kręcąc z rozbawieniem głową. Na kolejne słowa starszego odwrócił wzrok, rumieniąc się delikatnie.
- Mhm... Nie idź tyłem, bo się wywrócisz - powiedział, wracając do niego wzrokiem.

Zaklną na siebie za to w myślach, starając się opanować delikatny rumieniec.

Dom Bazyliszka

-Widziałeś kiedyś przewracającego się nekromantę?- zapytał z lekką kpiną i przewrócił oczami.

I właśnie miał się jeszcze odegrać za złośliwą uwagę chłopaka, gdy zgodnie z jego przewidywaniami, nadepnął na sznurówkę jednego z glanów i wyrżnął jak długi.

W jednej sekundzie cała broń, jaką trzymał na rękach z łoskotem uderzyła o ziemię, a on, aby ostatkiem sił uchronić się od bolesnego upadku, złapał Neige za spodnie, przez co oboje runęli na twardy grunt.

Dom Bazyliszka

Krzyknął krótko, upadając na ziemię, wypuszczając przy tym katany z ręki. Przez chwilę leżał tylko, po czym spojrzał na Chiarę.
- Mówiłem! - powiedział, z wyrzutem... po czym roześmiał się lekko, leżąc na ziemi. Pokręcił delikatnie głową.
- To taka mała zemsta za tamtą uwagę? - zapytał z rozbawieniem, patrząc na starszego. Nadal miał lekki rumieniec na policzkach, a jego oczy błyszczały radośnie.

Dom Bazyliszka

Zaklął pod nosem, prychając przy tym cicho. Także obrócił głowę, aby patrzeć prosto w oczy młodszego chłopaka.

-Tak, mówiłeś.- powiedział.- I wykrakałeś!- zawołał, mrużąc gniewnie oczy.

Po chwili dostrzegł różowe rumieńce na policzkach Neige więc zaśmiał się i przysunął bliżej.

-Jeśli chodzi o zemstę, to dopiero początek, kwiatuszku.

Dom Bazyliszka

Zmierzył go szybko wzrokiem, gdy ten się przysunął.
- "Kwiatuszku"? Pomyliłeś mnie z kimś chyba - powiedział złośliwie, unosząc lekko brew.
Nadal uśmiechał się delikatnie, z rozbawieniem. Nic nie mógł na to poradzić, że rozbawiła go ta sytuacja.

Dom Bazyliszka

-Nie sądzę.- odpowiedział czarnowłosy, kładąc się na plecach i podkładając zgięte łokcie pod głowę.- A ty? Jak dobry jesteś? Zaśpiewasz dla mnie?

Choć z początku kpił trochę z talentu Neige, w tej chwili wydawał on mu się niezwykle interesujący. Na prawdę miał nadzieję, że chłopak coś mu chociaż zanuci.

Dom Bazyliszka

Skrzywił się leciutko.
- To, że magia nie jest moją domeną nie znaczy, że możesz sobie ze mnie kpić - powiedział spokojnie, również kładąc się na plechach i patrząc w niebo. Przymknął oczy, wyciągając przed siebie ręce. Poruszył lekko palcami, patrząc z delikatnym wyrzutem na własne dłonie.
"Czemu nie mogę być magiem żywiołów? Dlaczego musiałem zostać przeklętym minstrelem?".
- Może kiedyś, jak zasłużysz - mruknął, opuszczając ręce i kładąc je luźno wzdłuż ciała.

Dom Bazyliszka

-Nie kpię z ciebie.- odpowiedział niemal od razu.- Owszem, kiedyś uważałem twoją moc za mało przydatną, jednak doszedłem do wniosku, że może być na prawdę piękna. To zupełnie co innego niż nekromania. Ja potrafię tylko niszczyć...- zamyślił się, lecz po chwili kontynuował.- Jestem z tego oczywiście zadowolony. Kocham siać zniszczenie...- zaśmiał się nerwowo i spojrzał na Neige.- Gadam jak psychopata.

Dom Bazyliszka

Przymknął oczy i uśmiechnął się delikatnie.
- Nie mówisz jak psychopata. Raczej jak osoba, która nie poznała nic oprócz zniszczenia... Albo jak prawdziwy nekromanta - powiedział cicho, odwracając twarz w jego stronę. Posłał mu lekki uśmiech i puścił mu oko.
- Każda moc jest piękna... Trzeba tylko wiedzieć, jak ją wykorzystać.

Dom Bazyliszka

-No w pewnym sensie, owszem, nekromania jest piękna. Jednak jej piękno znacznie różni się od śpiewu, czy tańca.- powiedział, otwierając mu drzwi do zbrojowni.

Nigdy nie zastanawiał się nad tym, czy jego moc jest piękna, czy nie. Zawsze liczyło się tylko to, czy była skuteczna. Wiadomo było, że nie da się pokonać liczących po kilkanaście, czy kilkadziesiąt tysięcy wojowników śpiewem, czy tańcem.

Dom Bazyliszka

Chiara wyszedł na dwór, od razu rozglądając się dookoła. Patrzył, czy nikogo tu nie ma. W jednej ręce trzymał księgę zaklęć nekromanckich a w drugiej ręce, spoczywała dłoń Neige.
Czarnowłosy popatrzył w oczy chłopca, by zaraz skierować je ku słońcu. Swymi promieniami oświetlało i ogrzewało teren, na którym byli.

Chiara odłożył na ziemię obszerne tomisko i puścił rękę chłopaka, patrząc na niego i zdejmując z siebie zbędną bluzę. Odpiął także szelki, aby mu nie przeszkadzały.

-Chcesz zacząć od czegoś konkretnego? - zapytał.

Dom Bazyliszka

Grzecznie dał się wyciągnąć na plac ćwiczebny.
- Może od czegoś słabszego i potem powoli do przodu? - powiedział, podchodząc do niego powoli. Przesunął opuszkami palców po torsie starszego, patrząc mu w oczy. Zarumienił się i odwrócił wzrok.
- Więc co proponujesz na początek? - zapytał, odsuwając się delikatnie.

Dom Bazyliszka

Chiara ujął jego dłoń w swoją, jednak po chwili się odsunął. Pochylił się i sięgnął po księgę.

-Może po kolei - zaczął. - Co wiesz o nekromanii?

Usiadł na ziemi w miejscu, gdzie było jeszcze trochę trawy.

-Nie wiemy jeszcze, ile chcesz poświęcić czasu na naukę - dodał, patrząc na niego. - I jakich technik chcesz się nauczyć. Jak już mówiłem, możesz zapewnić ofierze szybką, bezbolesną śmierć, lub męczyć go latami.