Plac ćwiczebny

Dom Bazyliszka

- Och, gdzie moje maniery... W końcu nie można się dobrze bawić w samotności. Jeśli się na to zdecyduję, dam ci znać - odparł, patrząc mu nie przerwanie w oczy. Znów bezwiednie poruszył rękoma. Rozchylił delikatnie wargi, jednak nie zrobił nic więcej. Czuł się jak sparaliżowany.

Dom Bazyliszka

Chiara jak zahipnotyzowany, patrzył na każdy gest srebrnowłosego. Patrząc na jego rozchylone wargi, odparł:

-Czy twoje maniery pozwalają ci na tarzanie się w trawie, w dodatku z osobą tej samej płci?- zapytał cicho, jeszcze bardziej się przysuwając.

Otarł się tym samym swym kroczem o krocze chłopaka i sprawił, że ich nocy się dotknęły.

Dom Bazyliszka

Wziął głębszy wdech, wciąż obserwując starszego.
- Każdy czasem potrzebuje porzucić maniery na chwilę - odparł cicho, po czym ponownie - tak, owszem, mimowolnie - zwilżył wargi językiem. Bezwiednie poruszył się pod nim, powodując kolejne otarcie się.

Dom Bazyliszka

Chiara uśmiechnął się zadziornie i puścił ręce towarzysza, przenosząc swe dłonie na obie strony jego głowy.

-Szkoda, że nie jestem wampirem.- odparł, obserwując powoli ruszający się język chłopaka.- Bo teraz bym cię ugryzł.

Dom Bazyliszka

- I tylko to ci przeszkadza w realizacji takiego pragnienia? - zapytał, spokojnie unosząc ręce i kładąc mu je na ramionach. Właściwie nie wiedział, czy chce go odepchnąć czy przyciągnąć... Więc tylko trzymał ręce na jego ramionach. Uśmiechnął się delikatnie, z pewną dozą ironii, która bardzo często gościła w jego życiu.

Dom Bazyliszka

Chiara zamyślił się na chwilę, w ogóle się nie ruszając.

-Właściwie, nie dam rady moimi zębami przegryźć twej skóry na szyi.- odparł, przysuwając się do chłopaka tak, że stykali się już wargami.- Ale może dałbym radę naznaczyć te twoje cnotliwe usteczka?

Dom Bazyliszka

Zmrużył oczy.
- Nie sądzę... by były cnotliwe - mruknął, wsuwając dłoń w jego włosy.
- Nie dowiesz się, póki nie spróbujesz - powiedział cicho, prowokująco.

Nie poznawał sam siebie. Chiara wzbudzał w nim najszczelniej chowane reakcje, których od zawsze starał się pozbyć... Albo chociaż kontrolować.

Dom Bazyliszka

-A ja jestem pewien, że są.- powiedział, nie dając chłopakowi szansy do sprzeciwu.

Pochylił się w jego stronę jeszcze bardziej, całując go namiętnie, jednak niezbyt żarliwie. Otarł się też ponownie o jego krocze, po czym odsunął się nieznacznie.

-Powiedz, kochasiu.- szepnął, doskonale się bawiąc.- Ile języczków miałeś już w swojej cukierkowej buźce?

Dom Bazyliszka

"Pozwolił" mu się pocałować. Uśmiechnął się do niego ironicznie i pociągnął go nie za mocno ale i nie za lekko za włosy.
- Chciałbyś wiedzieć, słonko. Ale to nie twoje zmartwienie - odparł, puszczając jego włosy i leżąc spokojnie. Patrzył na niego na wpół prowokująco na wpół ironicznie z dołu.

Dom Bazyliszka

-Uua.- zamruczał Chiara, uśmiechając się przebiegle i całkowicie się prostując, nie schodząc jednak z jego bioder.- Więc jest to twoim zmartwieniem, tak?- zapytał.- Było tego tak mało, czy może tak dużo? Czujesz się zużyty, wykorzystany...?

Wsunął dłoń pod koszulkę chłopaka i powolnym ruchem ręki, dotarł do lewego sutka. Nacisnął go delikatnie i ponownie nachylił się nam minstrelem.

-No powiedz.- mruknął gardłowo.- Przecież cię nie zjem.

Dom Bazyliszka

- Zużyty? Wykorzystany? Kiedy zaczęliśmy mówić o tobie? - zapytał, wciąż nie zmieniając wyrazu twarzy. Tak naprawdę jednak miał ochotę złapać go za włosy i szarpnąć porządnie.
"Nie twoja sprawa!" warknął w myślach. Uniósł się lekko i delikatnie ukąsił go zaczepnie w dolną wargę. Ponownie przesunął dłonie na jego ramiona.

Dom Bazyliszka

Chiara podniósł jedną brew, odsuwając się nieznacznie.

-Wykorzystany to może i ja jestem. Ale wyglądam na zużytego?- zapytał, podciągając do góry jego koszulkę.

Pochylił się nad torsem chłopaka i ucałował jego wklęsły, symetryczny pępek.

Dom Bazyliszka

- Och, więc to ja wyglądam na zużytego? - zapytał. Spiął się, gdy starszy podwinął mu koszulkę. Gdy poczuł dotyk jego ust, nagle poczuł to samo, co przy każdym innym kontakcie fizycznym - niechęć i obrzydzenie. Gwałtownie odepchnął Chiara od siebie i usiadł, poprawiając koszulkę.
- Skoro jestem "zużyty", to po co się dobierasz? - powiedział ironicznie, maskując swoje uczucia. Popatrzył na niego trochę wyzywająco... Jakby atakował, chcąc się ochronić.

Dom Bazyliszka

Chiara również wstał, poprawiając swe odzienie.

-Ponieważ mam nieodpartą chęć naprawienia cię.- powiedział spokojnie, przeczesując włosy.- Wybacz, poniosło mnie.- powiedział, pochylając delikatnie głowę.

Dom Bazyliszka

- Nie da się nikogo "naprawić" - odparł, spokojnie przeczesując włosy palcami. Spojrzał na niego i pokręcił głową.
- Obu nas poniosło - powiedział, wstając powoli. Starał się uspokoić, a by dać sobie na to czas, poprawiał ubranie.