Rezydencja rodu Heiwa

- Dużo więcej niż ktokolwiek inny - wyszeptał mu do ucha, po czym przygryzł mu je lekko. Cofnął się, patrząc na niego z uwodzicielsko-drapieżnym uśmieszkiem.
Jakoś, chciał się nacieszyć mężczyzną, bo kto wie, kiedy znowu mu coś "odwali".

Administrator

Tamashi udał, że się zastanawia.

-W takim wypadku, chyba jestem zmuszony ulec - odpowiedział spokojnie.

Wyszedł z kręgu światła i od razu przyciągnął do siebie wampira. Chciał go mieć tylko i wyłącznie dla siebie. Czasem żałował, że Shanae musi unikać słońca. Miał bowiem ochotę pospacerować z nim trochę nie tylko w upiornym świetle księżyca.

Wampir roześmiał się, zarzucając ręce na jego szyję. Wyszczerzył z rozbawieniem kiełki. Spojrzał z zamyśleniem w stronę okna.
- Cały twój ogród jest... oświetlony? - zapytał. Zdarzyło mu się spacerować w dzień po dworze, ale musiał bardzo uważnie patrzeć czy przy którymś ruchu nie wyjdzie z cienia.

Administrator

Tamashi zaśmiał się pod nosem. Zaczął się zastanawiać, czy Shanae nie czyta przypadkiem w jego myślach. Zaczesał delikatnym ruchem jego włosy do tyłu i oparł czoło na jego czole.

-Jest taras, a od niego odchodzi ścieżka ukryta pod drewnianym daszkiem - powiedział. - Prowadzi do małego domku na tyłach posiadłości.

Wyszczerzył do niego kły w radosnym uśmiechu.
- Pójdziemy? Mam dosyć ciągłego siedzenia w domu - powiedział, drapiąc go leciutko po karku. Polizał zaczepnie jego dolną wargę.

Administrator

Tamashi rozchylił wargi i przybliżył je do chłopaka. Język wampira wsunął się delikatnie między jego usta. Smok mruknął, podgryzając go niewinnie. Po kilku sekundach odsunął się jednak. Znów się zaśmiał.

-Chodźmy - powiedział, łapiąc go za przedramię i ciągnąc w kierunku drzwi.

Już po chwili byli na zewnątrz.

Shanae zdążył jeszcze na siebie narzucić koszulę smoka, która sięgała mu do połowy uda. Zaciągnął się świeżym powietrzem, uśmiechając się lekko. Oblizał wargi, "wieszając" się na ramieniu smoka.
- A jak tam twoje "narzeczone"? - zapytał ciekawie.

Administrator

Tamashi objął wampira ramieniem, przyglądając się rosnącym wokół drzewom. Posmyrał Shanae po plecach, zdmuchując z twarzy zbyt długie kosmyki swoich włosów.

-Matka wydaje być się ostatnio niezwykle zdesperowana - zaśmiał się. - Chyba kończą jej się kandydatki.

- Może powinienem się zgłosić na ochotnika? - Chłopak roześmiał się nagle złośliwie, opierając o niego głowę. Popatrzył na niego świecącymi oczkami, rozbawiony i zrelaksowany.
Tak, jakby na chwilę oderwał się od myśli, że nie należy właściwie do siebie. I że ich stosunki są więcej niż poplątane.

Administrator

Smok uśmiechnął się, zamykając na chwilę oczy.

-Pomijając fakt, że moja matka by cię poszarpała, nie mam nic przeciwko - zażartował. - Ale nie radziłbym ci tak mnie kusić. Ulegnę, a wtedy zabiorę cię i zamknę, żebyś żył tylko dla mnie. Zupełnie pozbawiłbym cię wolności.

- Nie zrobił byś tego - wzruszył ramionami wampir. - A jak nawet byś spróbował, to zawsze znajdzie się sposób, by temu zapobiec.
Roześmiał się lekko, wciąż wieszając się na jego ramieniu. Polizał go zaczepnie w szyję.
- Ja cię nie kuszę. Składam ci propozycję - mruknął kusząco, przesuwając ręką po torsie smoka.

Administrator

Tamashi przystanął na chwilę, przestając się uśmiechać. Stanął naprzeciwko chłopaka, przypatrując mu się badawczo.

-Nie mówisz poważnie - bardziej stwierdził, niż zapytał, mrużąc lekko oczy.

Zaczął gubić się w ich relacjach. Zależało mu na tym czerwonowłosym małolacie, ale nie do końca wiedział w jakim stopniu.

- Hej, nie denerwuj się tak... - mruknął, patrząc na niego z nieporozumieniem.
- A jeśli mówię poważnie? - zapytał, unosząc lekko głowę i patrząc na niego twardo. Nie wiedział co prawda, czemu mu się to wyrwało, ale... Powiedział to. I nie dało się już tego cofnąć.

Administrator

Tamashi odwrócił powoli głowę, zastanawiając się co tak właściwie się teraz dzieje. Nagły podmuch wiatru zrzucił na jego twarz fioletowe kosmyki.

-Nie wiesz, w co się pakujesz - powiedział cicho, mrugając kilkakrotnie powiekami.

Wampir odgarnął kosmyki z własnego policzka, patrząc spokojnie przed siebie. Uniósł lekko brew.
- Gorzej się zaplątać nie mogę - odparł spokojnie, po czym pokręcił głową.
- Cóż... Skoro nie bierzesz mojej propozycji na poważnie, możemy o tym zapomnieć - mruknął, wzruszając ramionami.